Z dna piekla Moje przezycia w niemieckich obozach koncentracyjnych 1943-1945

Boleslaw Dziewiecki byl zolnierzem AK, pseudonim "Koraban". Bral udzial w pierwszym zamachu na gestapowca Helmuta Kappa wraz ze swoim kolega z seminarium Hieronimem Piaseckim, pseudonim "Zola". Zostal aresztowany 13 czerwca 1943 roku podczas akcji AK. Bity i torturowany przez Niemcow, nie wydal nikogo, choc zona i jednomiesieczna coreczka Marysia rowniez znajdowaly sie w rekach gestapo. Przeszedl przez koszmar niemieckich obozow koncentracyjnych Birkenau, Auschwitz, Buchenwald i Ravensbruck. Przezyl siedemnascie dlugich miesiecy pod ziemia, w tunelach obozu pracy "Dora", gdzie Niemcy produkowali pociski V1 i V2. Po likwidacji przez Niemcow "Dory", wraz z innymi jencami gnany byl przez Ravensbruck nie wiadomo dokad i w jakim celu. Wyzwolenie zastalo go w drodze... Wrocil do Polski w czerwcu 1945 roku, dokladnie w dwa lata po aresztowaniu. Przezyl pieklo na ziemi. "Dni mijaja. Wstaja ranki i znow noce, a konca jazdy i meki nie widac. Nikt nie wie, dokad nas wioza. Mam tak malo sil, ze trwam w letargu. Widze koniec wojny, a tu trzeba umierac. Z innych wagonow wyrzucaja trupy. Kiedy ja umre? Umre! O jak slodka wydaje mi sie smierc! Ale dlaczego smierc przychodzi u progu wolnosci? Nie zobacze corki, zony, rodzicow, braci i siostr! Nie bede mogl im opowiedziec!" "Przyslano mi raz z domu buleczki swego wypieku. Troche rozdalem. W czasie pracy nie wolno jesc, ale po kryjomu dalo sie skubac w kieszeni. Ulamywalem wlasnie po kawaleczku owa buleczke, ale jakos trudno to szlo. Wyjalem buleczke nadskubana i zauwazylem w srodku papier. Rozdlubalem ostroznie. Jezus Maria! Fotografia coreczki w kroliczym futerku! Lzy pociekly mi z oczu. Nie bylo czasu i dobrego swiatla na przygladanie sie fotografii. Od tej pory, gdy spalismy juz w barakach, odchodzilem w samotne miejsce, tam przygladalem sie dziecku, marzylem o wolnosci. Stalo sie ono moim celem zycia na nowo. Zdjecie nosilem w listach z domu. Caly plik mialem zawsze na piersiach. Przywiozlem go do domu. Trudno bylo uchowac te skarby." O powojennych dziejach Boleslawa Dziewieckiego opowiada jego corka, Barbara Dziewiecka-Figiel w ksiazce pod tytulem "Dom pod lipa".