Korespondencja Romana Witolda Ingardena z Kazimierzem Twardowskim

Korespondencja miedzy Romanem Witoldem Ingardenem a Kazimierzem Twardowskim stanowi szczegolny rodzaj uprawianej przez nich epistolografii. W tym przypadku jest to sztuka nie tylko pieknej kaligrafii, lecz umiejetnosc i potrzeba wymiany stosownej w danej chwili informacji, zgodnej z obyczajami panujacymi w tamtym czasie oraz srodowisku naukowym Lwowa, Getyngi, Fryburga, Warszawy, Torunia, Lublina i wielu innych miejsc. List pelnil wowczas swoja niezwykle wazna funkcje informacyjna. Odgrywal znacznie wieksza role komunikacyjna niz dzisiaj. Byl miejscem wyrazania pogladow, prowadzenia dyskusji, sporow filozoficznych, zalatwiania stosownych prosb, a wiele z nich mozna uznac za dziela z pogranicza filozofii i literatury. (...) Epistolografia Ingardena i Twardowskiego ujawnia istotne sprawy naukowe, organizacyjne, dydaktyczne, warsztatowe, a takze te dotyczace wydarzen zwiazanych z zyciem codziennym. Miesci w sobie takze cos wiecej, a mianowicie charakterystyczna i jedyna w swoim rodzaju relacje, ktora stworzyl mistrz, nauczyciel i uczen. Mistrzem mlodego Ingardena byl bez watpienia Profesor Edmund Husserl. Bylo tak, jak pisal on w jednym ze swoich listow do Ingardena: "Niech Pan pozdrowi ode mnie serdecznie Profesora Twardowskiego. Wierze, ze znajdzie Pan z nim latwo platforme porozumienia. Pan jest wszakze wnukiem Brentany, on zas jego bezposrednim uczniem". Co ciekawe, relacja ta nigdy nie ulegla zmianie. Profesor Husserl byl dla Ingardena mentorem i powiernikiem wszelkich jego planow naukowych. Spelnial jednoczesnie role nauczyciela i doradcy, wysylajacego swego ucznia w swiat po slawe. Kim natomiast byl dla niego Profesor Twardowski? Wysylal mlodego studenta pierwszego roku filozofii we Lwowie w podroz w nieznany swiat wielkiej filozofii w poszukiwaniu zlotego runa fenomenologii do Getyngi. Posylal go tam w celu studiowania prawdziwej filozofii u najlepszego znawcy problemu. (fragment Wstepu redaktorow)