Hz.Yakub

Dünyaya dair her rütbe ve her ilim gecici ve dünyada kalicidir. Ezel ilim ise Allahin kullarinda kendi kabiliyetlerine göre tecell etmesidir. Burada kullanilan tecell kelimesine dikkat etmek gerekir. Bu kelime, bir aynada bir vasfin ortaya cikmasi gibidir. Hull degildir, yani Allah kulun icine girmez. Kulda gözüken mucizeler Allaha ait olup kulun kendinden zuhura gelmez. Allah kulu ile araciyla konusmaz. Sadece bu hakkati ögretmek icin görevlendirilen bazi kisiler vardir. Ne yazik ki halk onlari görür. Halbuki yapan, yaptiran Allahtir. Kul, kendisindeki Allaha ait hakkati kimin vasitasiyla görmüsse onu Allah zannetmeye baslar. Ondan görünen her mucizenin, o kisinin kendisine ait oldugunu sanir. Bu durumda Allaha degil, aradaki kisiye tapmaya baslar. Bu da sirke sebebiyet verir ki Kuranda affi olmayan günahlardan biridir. Halbuki Hocam Kenan er-Rifa, Allahi kula ögreten ögretmen ile Allah arasindaki büyük farki su siiriyle belirtmistir Kullugu müminlerin bir ulu Süphanedir. Hizmeti dervislerin er olan insanedir. Bu durumda sen her kimden ne ögrenirsen ögren peygamberden dahi ögreten Allahtir. Ama Allahin bu Rab isminde tesirli kildigi ve ondan asikar oldugu secilmis kisiye sükretmek ve hizmet etmek gerekir. Iste ruhbanlik sinifi böyle algilanirsa günah olmaktan cikar. Mürside veya peygambere duyulan sevgi de bu sebepledir. Buradaki hizmet kelimesinden maksat, mürsidin ögrettigi ve gösterdigi ahlak-i Muhammed ile ahlaklanip Kuran ve sünnete uymak demektir. Bu ahlaki anlatan kisi, kendini Allahtan ayri bir varlik olarak görürse veya biz onu böyle idrak edersek ruhbanlik olusur ki bu da Allah tarafindan reddedilir.