Haclı Seferlerinin Teolojik Temelleri

Haçl_ seferleri, Avrupa H_ristiyan dünyas_n_n Müslümanlar_n hâkimiyetinde olan kutsal topraklar_ ele geçirmek amac_yla, 1095-1270 y_llar_ aras_nda düzenlemis olduklar_ askeri hareketlerdir. Bu seferler Müslüman ve H_ristiyan dünyan_n ortaçagda siddet temelinde kars_ kars_ya gelmelerinin en uzun süreni olmustur. Bu çat_sman_n H_ristiyanlar aç_s_ndan mesrulugunu saglayan en güçlü teolojik temel hakl_ savas doktrinidir. Hakl_ savas, Bat_ kültüründe savas_n hangi durumlarda mesru olabilecegini ortaya koyan doktrindir. Bu doktrinin olusumu H_ristiyanl_k öncesi Roma hukukuna kadar uzanmakla birlikte doktrini teolojik, felsefi bak_s aç_s_yla revizyona tabi tutarak dördüncü yüzy_lda H_ristiyan ilahiyat_na kazand_ran kisi St. Augustine'dir. Augustine sonras_ yüzy_llar boyunca konjoktürel sartlar çerçevesinde gelistirilen hakl_ savas doktrini, haçl_ seferlerinin olusumunda da basvurulan temel kaynak olmustur. Öte yandan Yap_lacak olan bu savaslar_n bir hac vazifesi olarak sunulmas_, baz_ tarikat üyelerinin oralarda misyonerlik faaliyeti yapma istegi, kefaret, apokaliptik beklenti gibi argümanlar da bu savaslar_n arka plan_ndaki diger teolojik temeller olmustur.