Ama Fareler Uyurlar Geceleyin

Ikinci Dünya Savasi yillarinda Nazi Almanyasinda askere alinarak gönderildigi Rus Cephesinde agir yaralanip nasyonal sosyalizm karsiti görüslerinden dolayi tutuklanan, 1942 ve 1944te iki kez carptirildigi agir hapis cezalarinda yakalandigi hastaliklar yüzünden yirmi alti yasinda hayatini kaybeden Wolfgang Borchert, Almanyada Ikinci Dünya Savasi sonrasi ortaya cikan Yikinti Edebiyatinin önde gelen isimlerindendir. Ölümünden önceki iki yila sigdirdigi yapitiyla umudunu, vatanini, yasama amaclarini yitirenlerin sesi olmustur.Yapiti manifesto niteligiyle okunmasi gereken, gerceklikle düs gücünü, insanin yikici dünyasiyla edebiyatin yirtici karakterini birlestirebilmis bir dil araciligiyla, savasin karanligina özgün bir bakis getirmistir Wolfgang Borchert. Bugün, sesi hala gür ve sarih bicimde duyulurken, savas karsiti feneri isigini bütün keskinligiyle koruyor....aramizda, ah kim cikar aramizda, kim kursunlarla delik desik bir akciger hiriltisina bir siir düzebilir, kim bir idam mahkmunun cigligini siire dökebilir, kim bilebilir o ölcüyü, bir irza tecavüze uygun düsecek o ritmik ölcüyü, kim makinelilerin uluyusunu duyuracak bir vezin bilebilir ve bir sözcük, icinde gökyüzünün artik yansimadigi, yanan köylerin bile yansimadigi, ölü bir at gözünün yeni susmus cigligini anlatabilecek bir sözcük bulabilir, hangi basimevinde yük vagonlarinin pas kirmizisi, bu dünya yangini kirmizisi, ak insan tenindeki bu kurumaya baslamis kan kabuklu kirmizi icin bir harf bulunabilir..