Listy do zony 1932-1935

Trzeci tom korespondencji Witkacego z zona zawiera 382 listy, pocztowki, karty pocztowe i telegramy z lat 1932-1935, w ktorych otwarcie informuje on Jadwige o wszystkich sprawach osobistych, nieustannych problemach ze zdrowiem, wielu podrozach w poszukiwaniu klientow Firmy Portretowej oraz klopotach z realizacja planow tworczych. Pisze wtedy pierwsza czesc powiesci Jedyne wyjscie, ale do dalszej pracy zniechecaja go nieudane starania o jej wydanie. Po siedmiu latach konczy w marcu 1934 sztuke Szewcy. Poswieca sie przede wszystkim filozofii. Opracowuje ostateczna wersje tzw. glowniaka, czyli traktatu Pojecia i twierdzenia implikowane przez pojecie Istnienia, w ktorym wyklada swoj system filozoficzny. Jego wydanie w marcu 1935 to jedno z najszczesliwszych wydarzen w zyciu Witkacego. Dzieki nawiazaniu wspolpracy z czasopismem "Zet" moze publikowac tu liczne rozprawy filozoficzne i artykuly polemiczne. Udalo mu sie ocalic malzenstwo z Jadwiga, z ktora laczy go teraz gleboka przyjazn. Natomiast powodem zmartwien staje sie Czeslawa Okninska-Korzeniowska, ktora raz po raz zrywa ich zwiazek, trwajacy od roku 1929, co Witkacy niezwykle mocno przezywa. Dodatkowym utrapieniem sa klopoty zwiazane z codziennym zyciem pod jednym dachem (w willi "Witkiewiczowka") z ciotka i kuzynka, ktore nie cenia go jako artysty i krytycznie odnosza sie do jego trybu zycia.