Kryminalistyka w mediach

zanowni Czytelnicy! Jestem kryminalistykiem i pasjonuje mnie swiat sladow kryminalistycznych. A ze sladem moze byc praktycznie wszystko, na brak przedmiotu badan trudno mi narzekac. Sam proces badania sladow zostal zas w ciagu ostatnich kilku bardzo intensywnie spopularyzowany poprzez seriale kryminalne. Seriale, ktore pokazuja prace w laboratorium kryminalistycznym oraz sluzbe w Policji, ciesza sie nieustannie wysoka ogladalnoscia. Tym samym wielu widzow, jesli pasjonuje ich proces badania sladow, odnajduje sie w roli technikow kryminalistyki lub tez w roli detektywow rozwiazujacych zagadki kryminalne, o ile wola wysilek intelektualny nad rozpracowywaniem motywacji przestepcy. Proba odgadniecia zakonczenia, czyli tworzenie wersji sledczych, jest ulubionym zajeciem wielu ogladajacych, jak rowniez czytelnikow kryminalow. Zupelnie inaczej sprawy te wygladaja w przypadku osob, ktore naprawde pracuja przy sprawach kryminalnych. Mam tutaj na mysli policjantow, bieglych sadowych, prokuratorow. Jesli juz ogladaja filmy i seriale, to po to, by policzyc ilosc blednego ujawniania sladow czy falszywego zastosowania wybranej metody, a takze w celu zdemaskowania uproszczen i przeklaman. Albo ogladaja podobne produkcje, bo chca wiedziec, jakie informacje o sladach ma przecietny obywatel. Lub tez jak potencjalny przestepca moze sie zainspirowac filmem. Informacja ta moze okazac sie istotna, gdy taki obywatel popelni przestepstwo. O tym wlasnie pisze w ksiazce, czyli o plusach i minusach popularnosci seriali kryminalnych, a takze o oddzialywaniu mediow na postrzeganie kryminalistyki i dowodow naukowych.