Historia rodziny

Jean-Louis Flandrin (1931-2001) nalezal do tych francuskich historykow, ktorzy wykonali ogromna prace przyblizania nam obrazu zycia codziennego w przeszlosci. Dzieki nim historia przestala byc tylko relacja o abstrakcyjnie donioslych zdarzeniach i trudno wyobrazalnych ogolnych relacjach. Od wielkich narracji przeszla do malych, bodaj jeszcze bardziej fascynujacych. Flandrin w swoim badaniu skupil sie na tym, co we wspolczesnym spoleczenstwie zachodnim najwazniejsze: na rodzinie, jej historii, strukturze, moralnosci, uczuciach rodzinnych, prokreacji. Omowil te kwestie glownie na przykladzie rodziny francuskiej i angielskiej XVI-XIX wieku. Jak sie okazuje, nasza rzekomo "tradycyjna" rodzina w obecnej ("nuklearnej") postaci jest dosc pozna struktura, uksztaltowana zasadniczo w okresie nowozytnym, a scislej w czasach oswiecenia. Wczesniejsza powszechnosc konkubinatu, rozleglosc kategorii "domownikow", brak domowego "zacisza", nikla rola uczuc przy zawieraniu malzenstwa, instytucja mamki zabierajacej niemowle na dlugo do siebie z trudem pozwalaja rozpoznac w tej instytucji "podstawowa komorke spoleczna" w dzisiejszym sensie - wazne memento dla wszystkich, ktorzy zbyt latwo powoluja sie do swoich, glownie politycznych, celow na domniemana "prastara" tradycje. Flandrin, historyk zycia codziennego, odtwarza faktyczny bieg jego historii i sklania do bardziej uwaznego przygladania sie instytucjom, ktorymi dzis dysponujemy w zyciu spolecznym, i do namyslu nad ich rodowodem.