Armia Fryderyka Wielkiego

Publikacja ta przedstawia czasy bliskie sercu kazdego Prusaka, okres szczytowej chwaly armii pruskiej. Kiedy 22 czerwca 1740 r. grenadierzy salwami pozegnali swego dowodce, krola Fryderyka Wilhelma I, sadzono, ze dla Prus nadchodzi nowa epoka. Powszechnie znana byla bowiem wolnomyslicielska postawa nastepcy trony, uwazano wiec, ze nastepca uwolniony od wplywow surowego ojca, da jej pelen wyraz. Przede wszystkim oczekiwano zerwania z dyktatem w pruskiej armii, jednak jak sie okazalo, krol po poczatkowym okresie zlagodzenia rygoru, powrocil do klimatu surowosci panujacej w niej w czasach ojca. Pod przewodnictwem Fryderyka II (1740-1786) wielka armia pruska, przepojona duchem bohaterstwa, nie majaca dotad okazji do realizacji militarnych zadan, ruszyla ku wielkim wyzwaniom. Ten niezalezny polityk i dowodca wojskowy, otrzymal w spadku armie, ktorej organizacje dopracowano w najdrobniejszych szczegolach. Od pierwszych chwil wladca czuwal nad tym, aby w armii panowal duch wiernosci panstwu, poczucie obowiazku, godnosci, a nade wszystko, by sumiennie wykonywano rozkazy. Po okresie mlodzienczego buntu i forsowania wlasnych koncepcji panstwa oraz dowodzenia armia, nastepca tronu przyjal linie polityczna ojca, kontynuujac jego dziedzictwo. Fryderyk Wilhelm zaslynal z talentu organizacyjnego, ktory umozliwil mu zrestrukturyzowanie panstwa i armii. Natomiast Fryderyk II swoj przydomek "Wielki" uzyskal w trakcie dlugiego panowania wypelnionego odpowiedzialnym sterowaniem panstwem pruskim i dowodzeniem jego armia.